ΙΔΕΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕΙΣ

ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ.

(Της Βιβής Ιατρίδου).
Ο σύγχρονος τρόπος που ζούμε, απο μόνος του, έχει περιορίσει κατά πολύ τις αθλητικές δραστηριότητες των παιδιών αλλά και των μεγάλων.Πολλοί γονείς δυστυχώς για κάποιο λόγο δεν ασχολούνται με κανένα άθλημα,δεν γυμνάζονται,δεν είναι δραστήριοι,δεν περπατάνε,δεν χορεύουνε και περνάνε πολλές ώρες μπροστά στην τηλεόραση.Πάντως ακόμη και αν είστε από αυτούς που δεν γυμνάζονται δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να μάθετε στα παιδιά σας αυτόν τον τρόπο ζωής.
Τα παιδιά θα πρέπει να αρχίσουνε να ασχολούνται με κάποιο άθλημα από πολύ μικρά.Είναι πολύ σημαντικό να μάθει καλές και υγιεινές συνήθειες.
Η άθληση στα παιδιά έχει τεράστια σημασία στην ανάπτυξη τους,αλλά δυστυχώς πιστεύω πως πολλοί γονείς ποτέ δεν είδαν τον αθλητισμό ως ένα στήριγμα και σαν μέσο στο οποίο θα διαπαιδαγωγήσει σωστά τους νέους.
Ακούω πολλές φορές, γονείς που λένε ότι ζούμε σε μια χώρα που διαλύεται,προφανώς δεν υπάρχει περιθώριο για αθλητισμό και ακόμα χειρότερα ακούω πολλούς γονείς που λένε για το παιδί τους ότι δεν το πάω ποδόσφαιρο γιατί <δεν το έχει>.Αυτή την έκφραση <δεν το έχει το ταλέντο το παιδί μου>κάθε φορά που το ακούω με σοκάρει και με θυμώνει όλο και πιο πολύ.Δεν θα γίνουμε όλοι Μesi και Phelps.
Δυστυχώς φοβάμαι πως εμείς οι γονείς φοβόμαστε το ρίσκο,την αποτυχία,μπορεί τα παιδιά μας να χάσουν,να κερδίσουν αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως θα μάθουνε,θα αναζητήσουνε,θα ψάξουνε και θα αποκομίσουνε την εμπείρια ότι προσπαθήσανε.
Είναι πολύ σημαντικό να μην μπερδεύουμε τον αθλητισμό με τον πρωταθλητισμό είναι δυο εντελώς διαφορετικά πράγματα.
Έχω δει δυστυχώς γονείς στα σύρματα στο γήπεδο να συμπεριφέρονται στα παιδιά με πολύ άσχημο τρόπο.Προσπαθούν μάλλον να καταφέρουν τα παιδιά τους αυτό που δεν κατάφεραν ποτέ αυτοί.
Κανένας γονιός δεν θέλει να δει το παιδί του να αποτυγχάνει είτε είναι σε κάποιο διαγωνισμό ,είτε σε αγώνα κολύμβησης ή να μην επιλέγετε από τον προπονητή τόσο όσο θα ήθελε ο ίδιος στην αρχική σύνθεση της ομάδας ποδοσφαίρου.'Ομως πρέπει να θυμόμαστε ότι το παιδί μας παρατηρεί πως εμείς ανταποκρινόμαστε στις δικές του αποτυχίες.
Έχει τύχει να γνωρίσω παιδιά που έκαναν πρωταθλητισμό και στην συνέχεια το εγκαταλείπουν εντελώς τον αθλητισμό μόλις μεγαλώσουν γιατί δεν άντεχαν την απίστευτη πίεση που είχαν υποστεί τα πρώτα χρόνια.
Το πιο σημαντικό πιστεύω είναι να καταφέρουμε στα παιδιά μας να αγαπήσουν τον αθλητισμό,να μπει δυναμικά στην οικογένεια και στους γονείς και να προσπαθήσουμε όλοι να καλλιεργήσουμε στα παιδιά από μικρά την αγάπη και τον σεβασμό στον αθλητισμό.
Τα προβλήματα στον αθλητισμό πάντα υπήρχαν,αλλά πρέπει οι γονείς να καταλάβουμε ότι η ουσία δεν είναι να γίνουν πρωταθλητές και ολυμπιονίκες αλλά να συμμετάσχουν τα παιδιά μας στον αθλητισμό για να μπορέσουν να διαμορφώσουν μια πιο ολοκληρωμένη παιδεία.
Ευτυχώς στο Άστρος και στην περιοχή μας έχω μάθει ότι υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι άνθρωποι που με μεγάλη αγάπη ασχολούνται με τα παιδιά και τον αθλητισμό και κάνουν μεγάλες προσπάθειες να τους γνωρίσουν αυτό τον υπέροχο κόσμο της άθλησης και της γνώσης.
Αυτό πάντως που μου προκαλεί εντύπωση είναι πως χώρες πληθυσμιακές μικρότερες και χωρίς καμία ιδίαίτερη κρατική ενίσχυση έχουν σε κάποια αθλήματα σταθερές επιτυχίες.Εμείς σε μια χώρα -θάλασσα δεν θα πρέπει να είχαμε περισσότερο ενδιαφέρον για τα αντίστοιχα αθλήματα?
Οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι σαν γονείς δεν έιμαστε και οι καλύτεροι φίλαθλοι.Υποστηρίζουμε τις όμαδες μας για να εκτονώσουμε τα σημάδια καταπίεσης που κουβαλάει ο καθένας μας και όχι γιατί αγαπάμε το άθλημα.
Μην παρκάρετε τα παιδιά σας,να είστε κοντά τους και να τα ενθαρρύνετε και να τα επιβραβεύετε για αυτό που κάνουν και ποτέ μη ξεκινάτε με αυτοσκοπό την πρωτιά..
Κλείνοντας θα ήθελα να δώσω συγχαρητήρια στην Ελληνική αποστολή Special Olympics στους χειμερινούς Αγώνες στην Κορέα που κατάφεραν να μας συγκινήσουν και να δείξουν σε όλους μας τι πραγματικά σημαίνει αγάπη και θέληση για την άθληση.